GGZ doodziek?

Onze minister van zorg maakt zich ernstige zorgen over de lange wachtlijsten bij de GGZ instellingen. Ik ben het helemaal met hem eens. Het is van de gekke dat je, als je dringend hulp nodig hebt bij bijvoorbeeld een ernstige persoonlijkheidsstoornis, meer dan veertien weken (!) moet wachten voordat er daadwerkelijk een hulptraject kan worden gestart. Je zult maar een gebroken rug hebben! Kennelijk is een gebroken ziel niet zo urgent. Dat is over het algemeen de mening van mensen die zelf nooit een gebroken ziel hebben gekend en niet weten hoe dringend soms hulp benodigd is. Om even terug te komen op onze minister van zorg, hij roept wel hoog van de toren. Hij maant iedereen, zorginstellingen voorop, om meer inspanningen te verrichten om de wachtlijsten te bekorten. Het enige wat hij echter zelf doet is roepen. Want hij en zijn voorgangers hebben juist heel erg hun best gedaan door rigoureuze bezuinigingen de hele geestelijke gezondheidszorg om zeep te helpen. Door extreme regeldruk en financiële beknibbelingen vindt er al jaren een leegloop plaats bij de GGZ instellingen. Psychiaters, psychotherapeuten en verzorgenden zijn het zat en zoeken hun heil elders. Er is een schrijnend gebrek aan gekwalificeerd personeel bij de instellingen, zowel bij de psychiatrische ziekenhuizen als bij de ambulante zorg. Door een enorme berg administratie kunnen de medewerkers veel minder tijd en aandacht besteden aan hun patiënten. Bovendien is er een overdreven sterke controle van bovenaf waardoor het personeel de indruk krijgt dat er aan hun vakkundigheid getwijfeld wordt.

Ook wordt de lat voor mensen met psychische aandoeningen steeds hoger gelegd om nog voor adequate zorg in aanmerking te komen. Zie de sterk groeiende berichtgeving in de pers over zogenaamde “verwarde mensen”. Dit zijn gewoon mensen die dringend psychische zorg nodig hebben maar dat niet krijgen. Kom op, minister, gooi nou niet alles over de schutting naar de werkvloer. Er is voor u meer dan genoeg werk aan de winkel.

Hans.

Thuiskopie

Jarenlang was het in Nederland toegestaan om beeld- en geluidsmateriaal te downloaden en er en “thuiskopie” van te maken. Toen de entertainmentindustrie huilie huilie begon te doen over hun “enorme” verlies aan inkomsten besloot de regering om op alle beeld- en geluidsdragers en apparatuur een z.g. “thuiskopieheffing” in te voeren. Daarbij werden vooral de mensen getroffen die alles op een legale manier aanschaffen en/of bijvoorbeeld eigen films maken of zelf muziek maken. Want deze mensen betalen geld aan de entertainmentindustrie dat ze al eens betaald hebben of zonder dat deze een dienst heeft geleverd. Volgens mij is dat illegaal. Het is algemeen bekend dat mensen die wel eens wat downloaden van internet dat vooral doen omdat zij geen materiaal kunnen kopen via internet, behalve in (steeds minder) winkels en webshops die dan weer schijfjes met een mooi doosje verkopen en evt. laten bezorgen. Maar stel eens dat je een buitengewone smaak hebt die afwijkt van de Grote Gemene Deler zodat het materiaal dat je graag wilt hebben niet via de reguliere handel te verkrijgen is? Of dat je niet alle muziek en video’s op een CD of DVD wilt hebben maar gewoon op je harde schijf? Stel nu dat je bijvoorbeeld op een varend schip woont en geen adres hebt waar de spullen, die je niet wilt en waar je geen ruimte voor hebt, kunnen worden bezorgd? Dan ben je wel gedwongen om onder de radar te gaan want anders krijg je niks.

Dankzij Europese wetgeving heeft onze regering, als het braafste jongetje in de klas, besloten om het downloaden van beeld-en geluidsmateriaal te verbieden. Sinds twee jaar heeft de entertainmentbusiness dus extra munitie om op gewone burgers te schieten. Kennelijk doen ze dat liever dan hun materiaal op een wat modernere manier bij hun klanten te brengen. Maar, gek genoeg, is hiermee de thuiskopieheffing NIET afgeschaft! Nog steeds betalen we, ondanks het downloadverbod, braaf onze bijdragen bij de aanschaf van lege CD’s, Bueray’s en DVD’s, radio’s, mediaspelers, telefoons en tablets, versterkers en aanverwante apparatuur. De entertainmentindustrie moet wel heel erg veel macht hebben om zelfs regeringen en wetgeving voor hun karretje te spannen. Welke burger krijgt zoiets voor elkaar? Hoogstens de 1% superrijken op deze aardkloot.

Hans.

Papieren Telecom

Vijf jaar lang hadden wij een briefadres bij, dachten wij, onze beste vriendin. Vorig jaar kwam er op dramatische wijze een eind aan deze langdurige vriendschap. Wij moesten o.a. in allerijl een ander briefadres regelen en dat was een heel gedoe. Uiteindelijk is alles weer in orde gekomen, dachten wij. September vorig jaar zijn wij weer in onze woning getrokken en hebben het adres bij de gemeente laten wijzigen. Een goede vriend van ons heeft de sleutel van onze woning in Enschede en op ons verzoek ging hij de post ophalen aangezien wij onderweg zijn. Bij de post zat een brief van Agentschap Telecom, de overheidsinstantie die alle communicatiemedia, zoals radiofrequenties, beheert. In deze brief werd ons medegedeeld dat onze vergunning voor o.a. marifoon, het communicatiemiddel voor schepen, was ingetrokken wegens een niet betaalde rekening. Telefonisch contact bracht aan het licht dat wij een rekening gestuurd hadden gekregen via de post voor deze vergunning. Wij hadden nooit eerder een rekening hiervoor gehad dus we waren hoogst verbaasd.

Het blijkt dat onze overheid, die altijd geld tekort komt, meent dat de mensen die meewerken aan een veilig vaarverkeer door het hebben van een marifoon, daarvoor vanaf 2016 worden beloond met  een aanslag van € 31,– excl. BTW per jaar. Het schijnt dat eind vorig jaar het agentschap hiervan kond heeft gedaan door middel van een papieren brief. Deze brief heeft ons nooit bereikt, net als de aanslag ons nooit bereikt heeft aangezien zij deze brieven hebben gestuurd naar het voormalige briefadres, onze “vriendin” die niks meer met ons te maken wil hebben en alle post die daar nog binnenkomt blijkbaar consequent in de prullenbak gooit. Wij zijn er nu achter dat Agentschap Telecom weliswaar een overheidsinstantie is, maar niet, zoals alle andere overheidsinstanties, automatisch een adreswijziging doorkrijgt zodra de inschrijving in het gemeenteregister is gewijzigd. Wij zijn er nu ook achter dat deze overheidsinstantie, die zich uitsluitend bezighoudt met moderne communicatie, nog steeds uitsluitend communiceert door middel van papieren brieven. Belastingdienst, Uwv enz. werken tegenwoordig alleen nog maar digitaal, maar niet Agentschap Telecom.

Aangezien wij uiteraard de nooit ontvangen rekening niet hadden betaald en niet hadden gereageerd op de nooit ontvangen aanmaningen, heeft Agentschap Telecom, die behalve een niet meer accuraat adres ook in het bezit is van ons juiste adres, emailadres èn telefoonnummer, in plaats van contact met ons op te nemen, de vordering in handen gegeven van een incassobureau die, uiteraard tevergeefs, heeft geprobeerd deze te innen via het inmiddels achterhaalde briefadres. Hoe is het nu mogelijk dat wij wèl op het juiste adres de mededeling ontvingen dat onze vergunning was ingetrokken? Wel. De mevrouw van Agentschap Telecom vertelde aan Erica dat zij “toevallig” nog een ander adres hadden en dat maar eens hadden geprobeerd.

De schade: In plaats van € 31,– betalen wij nu € 86,74 inclusief incassokosten en moeten wij onze vergunning opnieuw aanvragen. Dit kan alleen maar d.m.v. een papieren brief die wij niet kunnen ontvangen omdat we nog steeds onderweg zijn. Het blijkt nu toch dat zij nog wel iets doen met email want we ontvangen een PDF met een aanvraagformulier zodra bij hen de mededeling van het incassobureau is binnengekomen dat wij de rekening hebben betaald. We moeten dan nog wel even met een geheugenstickje naar een kopieerwinkel om de PDF op papier te laten printen, met de pen in te vullen en vervolgens op de post te gooien. Tenminste, als we nog ergens een brievenbus kunnen vinden. Een geluk bij een ongeluk: Onze roepnaam en andere nummers zijn voor ons gereserveerd zodat we niet ook nog eens alle apparatuur moeten laten voorzien van nieuwe roepnummers. Ondanks dat ons aan de telefoon werd medegedeeld dat er geen heraansluitingskosten in rekening zouden worden gebracht kregen wij nog wel een rekening Tarief Registratie Pleziervaart: € 9,99

De moraal van dit verhaal: Kijk goed uit bij wie je een briefadres neemt. Het kan je een hoop ellende opleveren wanneer het misgaat. En vertrouw nooit op de overheid. Er kan altijd nog ergens een afdelinkje zitten waar de tijd heeft stilgestaan. En neem je printer mee als je op vakantie gaat.

Hans.

Dr. Jekill and Mr. Hyde

Als varende woonboter heb je eigenlijk twee verschillende levens, namelijk een zomerleven en een winterleven. In het voorjaar gaat de wintertent naar de opslag, de buitenboordmotor op de bijboot, en deze weer in de davits. Dat is altijd het leukste klusje van het hele jaar. Want dan verander ik van een chagrijnige, vadsige televisiekijkende bankhanger in een vrolijke, enthousiaste, levenslustige man. De stoelen op het achterdek, de rommel aan de kant, de olie ververst, de vetpomp gevuld. En dan, op enig moment, komt het grote ogenblik. Het starten van de motor! Met een draai aan de sleutel hoor ik het heerlijke geluid van een startmotor en meteen het grommen van die goeie, oude DAF. Ineens ben ik twintig jaar jonger! Heerlijk, we gaan weer varen!!

Lees verder

Cookies

Jaren geleden is er met veel moeite bereikt dat je bij het postkantoor een zogenaamde NEE/NEE of JA/NEE sticker kunt ophalen om op je brievenbus te plakken. Zo voorkom je dat je wordt doodgegooid met reclamefolders en – 0f huis-aan-huisbladen. Tevens is er wetgeving ontstaan die voorkomt dat er om de haverklap iemand bij je aanbelt om je met gladde praatjes allerlei prullaria te verkopen.
Met de komst van internet dachten we dat we een forse stap vooruit zouden maken in de ontwikkeling. Maar helaas is dat niet zo als het gaat om reclame. Jarenlang is er door bedrijven en instanties ongemerkt misbruik gemaakt van internetgebruikers door stiekum en ongevraagd cookies te plaatsen op je harde schijf die precies doorgeven waar jij naar zoekt en wat je doet op dat internet.  Volgens mij is dat inbraak of in ieder geval computervredebreuk. En het is zonder meer een groffe inbreuk op je privacy. Maar het werd gewoon toegestaan. Nu is er nieuwe Europese wetgeving gemaakt om het gebruik van cookies aan banden te leggen. De bedoeling van deze wetgeving is om de mensen de keus te geven of zij het plaatsen van cookies willen accepteren of niet. Dus net als een NEE/NEE sticker. Nu zijn er steeds meer websites die een zogenaamde cookiemuur opgericht hebben waarbij je verplicht bent om cookies te accepteren. Zo niet dan kun je de website niet bekijken. Dat is nogal grof. Mensen een mes op de keel zetten werkt meestal niet dames/heren! Daarom zeg ik aan alle websitebeheerders: Als jullie mij willen dwingen cookies te accepteren heb je pech gehad want je komt bij mij op de zwarte lijst. Aan mij zullen jullie geen rooie cent meer verdienen!